Al 30 jaar oefentherapeut en blijk ik ook ineens gewoon maar een mens te zijn ;-)

Want je zou denken dat je als oefentherapeut met de kennis van de anatomie en fysiologie dat je de signalen van de overgang wel zou herkennen.

Nou, in dit geval heb ik ze fysiek wel allemaal herkent en gedurende de jaren zijn ze bijna allemaal in meer of mindere mate de revue gepasseerd. In de eerste fase vanaf mijn 38^ste levensjaar waren er de eerste signalen. Gedurende deze pre- en perimenopauze kan je denken aan verminderde spierkracht, meer moeten doen om hetzelfde voor elkaar te krijgen, lichte gewrichtsklachten, wat stram of stijfheid na inspanning, meer ‘vetjes’ op de heupen, veranderde menstruatiecyclus, vaginale droogheid, hoofdpijn, warm en dan weer koud, slechter slapen..

Tja, slecht slapen dat viel nog wel mee want dat hield voor mij voornamelijk in nachtelijk zweten dus ‘benen naar buiten benen naar binnen’, vroeg wakker liggen en het luisteren naar mijn piekerfabriek …

Mijn referentiekader voor de overgang was mijn moeder; zij liep hele dagen rond met een theedoek omdat het zweet en opvliegers haar de hele dag teisterende. En daar had ik geen last van dus dan valt mijn overgang toch best wel mee…?

Maar dat hele mentale stuk of de wat ‘vagere’ klachten daar heb ik toch wel een onderschatting in gehad. Zoals kort lontje, rusteloos, lusteloos, hartkloppingen, brainfog, verminderd zorghormoon, verminderde weerbaarheid tegen stress of angst, verminderde vrolijkheid en dus sneller neerslachtig, dus stemmingswisselingen die ook allemaal bij dit proces (kunnen) horen.

Dit verergerde toen mijn privé situatie in een behoorlijke rollercoaster kwam: in een notendop kreeg ik mijn handen vol aan mantelzorg voor beide ouders, verhuizingen, samengesteld gezin met 5 (puberende) kinderen, echtgenoot met herseninfarct, en financiële gevolgen dus ik zei elke keer ik zit tegen een burn-out aan of hyperventileer of wellicht heb ik het wel aan mijn hart?

Deze sluipmoordenaar zoals ik het nu noem zorgde ervoor dat ik steeds meer en meer mezelf aan het kwijtraken was. Maar ja, er gebeurde ook zoveel in deze rollercoaster, dat was toch ook logisch? Totdat ik tijdens een speciale overgangscursus georganiseerd door collega’s van FemmeVital, een filmpje bekeek over burn-out en de overgang, binnen 2 minuten liepen de tranen al over mijn wangen, zoveel herkenbaarheid en bevestiging dat ik niet gek aan het worden was. En de realisatie dat het ‘gewoon’ de overgang was en dat stress een hele grote katalysator is. Tot dit tijd zocht ik het vooral in mijzelf dat ik iets anders moest gaan doen en sowieso op ‘karakter’ door moest gaan…. 

De inzichten over hoe wonderlijk het is wat deze hormoonverandering allemaal met je doet en hoe ongelooflijk veel invloed ze hebben op veel processen in je lichaam en de gevolgen daar weer van. Uit onderzoek blijkt dat gemiddeld 80 tot 85 % vrouwen klachten ervaren gedurende de overgang én dat er dus ook vrouwen (15%) zijn die er weinig tot geen klachten bij ervaren.

Door mijn worsteling in deze gehele fase is het mijn missie geworden om vrouwen te begeleiden die in (aanloop van) de overgang zitten. Door het behandelen en coachen met betrekking op slaap, bewegen en ontspanning. Door educatie over de hormonale verbanden en de effecten daarvan op het lichaam, de energie, stemming, prestatievermogen en gezondheid waardoor vrouwen (nog) beter voor zichzelf gaan zorgen, meer empathie hebben voor deze veranderende fase, het in kaart brengen van de stressfactoren en daarmee technieken voor stressreductie en (bevorderen of aanpassen) van een gezonde levensstijl. Dit in samenwerking met o.a. huisartsen, overgangsconsultenten, gynaecologen.